پنجشنبه از ساعت ۱۱ رفتم نمایشگاه کتاب. اول رفتم قسمت کتابهای خارجی (ارزی). خیلی به دلم ننشست. نتونستم کتابهای جامعهشناسی سیاسی و ... خوبی پیدا کنم. به غرفههای ناشران کتابهای وطنی رفتم. آنقدر خریدم که به زحمت تونستم با دو دست آنها را به بیرون از نمایشگاه ببرم.
خیلی شلوغ بود! نمیدونم با اینهمه علاقه به دیدن و گاهی خرید کتاب توسط مردم، پس چرا آمار کتابخوانی در کشور اینقدر ناامیدکننده است!؟ چند روز پیش مصاحبهای از یکی از اساتید محترم علوم سیاسی میخواندم که گفته بود بر اساس آمارهای یونسکو، مردم ایران در زمینه مطالعه از افغانستان عقبتر هستند!!! واقعاً علت اصلی کتاب نخواندن در کشور چیست؟ مردم اطلاعات و آگاهی لازم برای زندگی را از کجا دریافت میکنند؟ پس از کسب همان آگاهی نیز چقدر درخصوص درست بودن آن اطلاعات اطمینان دارند؟ و چه میزان نیز فکر میکنند؟
در حقیقت این خطر نیز وجود دارد که کمی مطالعه باعث تسلط بی چون و چرای منابع خبری و شایعات بر ذهن توخالی افراد گردد. من این وضعیت را که افراد خیلی طوطیوار تحلیلهای گفته شده درخصوص مسائل متعدد را به سادگی و بدون فکر بیان میکنند، بارها و بارها در جامعه دیدهام. امیدوارم روزی را ببینم که اقبال جامعه به مطالعه و تفکر بیش از اکنون باشد.