دکتر مجید استوار

پایگاه اطلاع‌رسانی

دکتر مجید استوار

پایگاه اطلاع‌رسانی

دکتر مجید استوار

دکتری علوم سیاسی در گرایش جامعه شناسی سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران
مرکزی با معدل 18.29 طی دوره 1385 -89 و اخذ درجه عالی از رساله دکتری تحت عنوان
"نقش قدرت نمادین در پیروزی انقلاب اسلامی ایران" به استاد راهنمایی دکتر احمد نقیب زاده؛
- عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی رشت (از 1386 تا کنون)

پنج‌شنبه از ساعت ۱۱ رفتم نمایشگاه کتاب. اول رفتم قسمت کتاب‌های خارجی (ارزی). خیلی به دلم ننشست. نتونستم کتاب‌های جامعه‌شناسی سیاسی و ... خوبی پیدا کنم. به غرفه‌های ناشران کتاب‌های وطنی رفتم. آن‌قدر خریدم که به زحمت تونستم با دو دست آن‌ها را به بیرون از نمایشگاه ببرم.
خیلی شلوغ بود! نمی‌دونم با این‌همه علاقه به دیدن و گاهی خرید کتاب توسط مردم، پس چرا آمار کتاب‌خوانی در کشور این‌قدر ناامیدکننده است!؟ چند روز پیش مصاحبه‌ای از یکی از اساتید محترم علوم سیاسی می‌خواندم که گفته بود بر اساس آمارهای یونسکو، مردم ایران در زمینه مطالعه از افغانستان عقب‌تر هستند!!! واقعاً علت اصلی کتاب نخواندن در کشور چیست؟ مردم اطلاعات و آگاهی لازم برای زندگی را از کجا دریافت می‌کنند؟ پس از کسب همان آگاهی نیز چقدر درخصوص درست بودن آن اطلاعات اطمینان دارند؟ و چه میزان نیز فکر می‌کنند؟
در حقیقت این خطر نیز وجود دارد که کمی مطالعه باعث تسلط بی چون و چرای منابع خبری و شایعات بر ذهن توخالی افراد گردد. من این وضعیت را که افراد خیلی طوطی‌وار تحلیل‌های گفته شده درخصوص مسائل متعدد را به سادگی و بدون فکر بیان می‌کنند، بارها و بارها در جامعه دیده‌ام. امیدوارم روزی را ببینم که اقبال جامعه به مطالعه و تفکر بیش از اکنون باشد.

۱ نظر ۱۷ ارديبهشت ۸۸ ، ۲۰:۴۲

در چند روز گذشته روزهای پرکاری داشتم. تدریس هفتگی در دانشگاه رشت و رفت و آمدهای مداوم از تهران به رشت و بالعکس و دفاع از موضوع پروپوزال دکتری، بخشی از فعالیت‌هایم شده است. تازه، کار اصلی شروع شده و بایستی با جدیت تزم را بنویسم. در ضمن تنظیم مطالب وبلاگ جدیدم نیز به کارهایم اضافه شده است که بایستی کم‌کم مطالب مربوط به دانشجویانم را در آن بگذارم. افکارم نیز به شدت مشغول برنامه‌های آینده‌ام است. انگار که چرخ زمان مرا با خود به آن‌جایی می‌برد که برایم مقدر شده است!

۱۵ ارديبهشت ۸۸ ، ۱۹:۴۵

امروز به همت یکی از دوستان وارد فضا‌ی مجازی شدم. پیش از این مدت‌ها بود که می‌خواستم وارد این عرصه شوم، اما هربار منصرف می‌شدم. شاید به قول بوردیو ـ جامعه‌شناس فرانسوی ـ احساس می‌کردم هنوز سرمایه‌های لازم برای ورود به این عرصه را ندارم، زیرا نوشتن برای من بسیار مقدس است و زمانی که با مخاطب روبه‌رو می‌شوم مسئولیت‌ام دوچندان می‌گردد؛ هرچند که عرصه‌ی وبلاگ آن‌قدر صمیمی است که کسی وجود سرمایه‌ها را برای آن متصور نیست. بعدها درخصوص سرمایه‌ها برایتان بیشتر خواهم نوشت.
این دریچه در روز معلم و بزرگداشت عالم فرزانه استاد مرتضی مطهری گشوده شده و طبعاً مطالب وبلاگ درخصوص حوزه‌ی کاری و دانشگاهی‌ام، یعنی علوم سیاسی و جامعه‌شناسی سیاسی خواهد بود.
روز معلم را گرامی می‌دارم و برای تمامی کنشگران عرصه‌ی آموزش و تربیت آرزوی سلامتی دارم.

۲ نظر ۱۲ ارديبهشت ۸۸ ، ۰۲:۰۰