در چند ماه گذشته که مشغول مطالعه و نوشتن هستم٬مطالب بسیار عبرت آموز از روند پیروزی انقلاب اسلامی ایران خواندم. بیش از ۲۰ کتاب خواندنی درباره خاطرات مسئولان سیاسی ایرانی و خارجی در خصوص مشی حکومت پهلوی مورد بررسی قرار گرفت.خاطرات هایزر٬ شوکراس٬آنتونی پارسونز٬سولیوان٬پرویز راجی٬برژینسکی٬مینو صمیمی٬اشرف٬شمس٬نراقی و کتابهای ماروین زونیس و بسیاری دیگر نمونه هایی از زوایای پنهان و تاریک سیاست و زندگی در عصر پهلویست که دوستداران تاریخ تحولات ایران و حتی هر ایرانی علاقه مند به ایران بایستی آنها را بخواند.
نتایج بسیاری از این مطالعات نصیبم شد که نوشتن و گفتن آنرا "این زمان بگذار تا وقت دگر"! امیدوارم با بررسی اسناد آزاد شده وزارت خارجه انگلیس (که توسط جناب آقای دکتر مجید تفرشی هر ساله رویت و در حد مقدورات منتشر می گردد) و ترکیب آن با مجموعه مطالعات دیگرم بتوانم تحلیل واقع بینانه ایی از فرجام رژیم پهلوی در سال ۱۳۵۷ شمسی ارایه دهم.
در هر صورت امروز ۲۹ خرداد سالروز وفات یکی از مهم ترین روشنفکران دینی این دیار دکتر علی شریعتی است.فردی که با ارایه تفسیری سمبولیک و شیعی از نمادهای دینی٬تز بازگشت به خویشتن و بومی گرایی را در دهه ۵۰ شمسی مطرح ساخت و با ارایه نمادهایی چون ابوذر٬شیعه علوی٬شهادت و فداکاری زمینه ساز نبردی سمبولیک در جامعه ایران شد. در این میان مشروح ترین حاملان این تفاسیر برای جامعه دینی ایران روحانیون بودند و در پیوندی تاریخی با روشنفکران مذهبی به مهم ترین عامل تغییر در جامعه مبدل شدند.